M. SERDAR KUZULOĞLU

Bu program, insanlığın teknolojik gelişmeler karşısındaki dönüşümünü ve bu dönüşüme rağmen değişmeyen temel insani özellikleri sorguluyor. Müzik dinleme alışkanlıklarından yola çıkarak dijitalleşmenin kültürel etkilerini anlatıyor, fiziksel kasetlerden saniyelik şarkı geçişlerine evrilen deneyimlerin arka planında yaşanan zihinsel dönüşümü örneklendiriyor. Teknolojik gelişmelerin hayatlarımızı nasıl hızlandırdığını, fakat bu hıza rağmen biyolojik ritimlerimizin neredeyse aynı kaldığını vurguluyor.

Katılımcılar, değişimle başa çıkmanın yolu olarak teknolojiden kaçmanın değil, onu doğru anlamanın ve onunla birlikte var olmanın gerekliliğini keşfediyor. Program, bireylerin ve kurumların ürün, hizmet ve yaşam biçimlerini nasıl dönüştürmeleri gerektiğine dair içgörüler sunuyor. Hangi değerlerin korunması gerektiği, hangi alışkanlıkların yeniden tanımlandığı, bu çağda insan olarak nasıl dengede kalınabileceği sorularına yanıt arıyor.

Dijital teknolojiler gündelik hayatın ayrılmaz bir parçası hâline gelirken, kullanıcıların bilgi güvenliğine dair bilinç seviyesi aynı hızda gelişmiyor. Araştırmalar hâlâ en çok kullanılan şifrelerin basit rakam dizileri olduğunu gösteriyor. Bu da kişisel bilgilerin, dijital cihazlar üzerinden neredeyse korunmasız şekilde erişilebilir olduğu anlamına geliyor. Yapay zekâ destekli deepfake teknolojileri sayesinde sahte görüntü ve seslerle dolandırıcılıklar artarken, bireyler kendi verilerini korumakta giderek daha çaresiz kalıyor.

Program, yalnızca kişisel değil kurumsal düzeyde de veri güvenliğinin nasıl bir stratejik öncelik hâline geldiğini ortaya koyuyor. Katılımcılar, bireysel farkındalıktan ulusal güvenliğe kadar uzanan çok katmanlı bir risk haritasını anlama imkânı buluyor. Veri güvenliğini yalnızca bir teknik mesele değil, aynı zamanda etik ve toplumsal bir sorumluluk olarak ele alan bu içerik; geleceğin dijital dünyasında güvenli kalmanın yollarına ışık tutuyor.

Serdar Kuzuloğlu, bilgiye duyulan çocukça merakı yaşam boyu sürdürülebilir bir öğrenme pratiğine dönüştürmenin mümkün olduğuna inanıyor. Çocukken ansiklopedilerin sayfalarında kaybolan bir neslin yerini, bugün sınırsız dijital kaynaklara ulaşabilen ama neye odaklanacağını bilemeyen bireyler alıyor. Bu konuşma, “her şeyin farkındayız ama dikkatimizi nasıl toparlayacağız?” sorusunun izini sürüyor. Kuzuloğlu, bilgi bolluğu çağında seçim yapabilmenin, derinleşebilmenin ve öğrenme motivasyonunu sürdürebilmenin yollarını katılımcılarla birlikte tartışmaya açıyor.

Bilmek isteyen insanın, nasıl bilebileceğini öğrenmesi gerektiğini savunuyor. Bu yolculukta karşılaşılan dikkat dağınıklığı, odaklanma zorlukları ve sabırsızlık gibi engeller, sadece bireysel değil, kurumsal performansı da etkiliyor. Konuşma, hem bireylerin hem de yöneticilerin uzun vadeli hedeflere ulaşabilmesi için öğrenme disiplini ve merak duygusunun nasıl canlı tutulabileceğine dair ipuçları sunuyor. Kuzuloğlu, kalıcı başarı için en büyük farkın hâlâ öğrenmeyi isteyen, buna zaman ayırabilen ve odaklanabilenlerde olduğuna dikkat çekiyor.

Serdar Kuzuloğlu, bu konuşmasında sürdürülebilirliğin aslında bir “iklim krizi” değil, bir “insan krizi” olduğunu vurguluyor. Teknolojik gelişmelerin arka planındaki enerji ve çevre maliyetlerine dikkat çekerken, örneğin sadece birkaç yapay zeka sorgusunun litrelik su tüketimine yol açtığını hatırlatıyor. Sürdürülebilirliğin, yalnızca çevreci bir başlık değil, insan türünün kendi varlığını sürdürebilmesi için yaşamsal bir zorunluluk olduğunu savunuyor.

Yapay zekadan sosyal medya alışkanlıklarına, veri merkezlerinden üretim süreçlerine kadar tüm dijital tüketim davranışlarımızın çevreye olan etkisini masaya yatırıyor. Kuzuloğlu, bireylerin farkındalık geliştirmesi gerektiğini vurgularken, asıl yükün büyük ölçekte hükümetler ve düzenleyici kurumlarda olduğunu belirtiyor. Sürdürülebilir bir gelecek için teknolojiyi daha verimli, daha az kaynak tüketen ve çevreye duyarlı biçimde kurgulamanın artık ertelenemez bir ihtiyaç olduğunu savunuyor.

Bu konuşmada Serdar Kuzuloğlu, içinde bulunduğumuz dönemin belirsizliklerine dikkat çekerken, 2025 yılında hayatımıza yön verecek teknolojilere odaklanıyor. Yapay zekanın her sektörde belirleyici güç haline geldiğini, bu teknolojiyi iş süreçlerine en verimli şekilde entegre eden birey ve kurumların ciddi bir rekabet avantajı kazandığını vurguluyor. Bu dönüşümün temelini ise enerji ihtiyacı oluşturuyor; veri merkezlerinin yükselen enerji tüketimiyle birlikte, yenilenebilir kaynaklara ve mikro nükleer çözümlere yöneliş artıyor.

Öte yandan, küreselleşmenin yerini giderek daha yerel ve bölgesel iş birliklerine bıraktığını aktaran Kuzuloğlu, Türkiye gibi lojistik olarak stratejik ülkelerin ön plana çıktığını belirtiyor. Veri merkezi yatırımları, karbon regülasyonları ve değişen tedarik zinciri yapılarının, dijital ticaretten üretime kadar her alanda yeni fırsatlar sunduğunu ifade ediyor. 2025’in yalnızca teknolojik değil, ekonomik ve politik anlamda da kırılmaların yaşanacağı bir yıl olduğunu savunuyor ve her kurumun bu değişime uyum sağlayarak kendi payını alması gerektiğini hatırlatıyor.

Perakende sektörü, Rubik küpüne benzer bir yapı sergiliyor; net tanımlanmış ihtiyaçlar mevcut ancak bu ihtiyaçların hem üretici hem de tüketici için anlamlı biçimde karşılanabilmesi, doğru bir algoritma ile mümkün oluyor. Müşteriler artık her an, her yerden, her şeye zahmetsizce ulaşmak istiyor; fiziksel mağazalarla sınırlı olmayan bu dünyada, dijital platformlardan çağrı merkezlerine kadar tüm kanallarda eş zamanlı, tutarlı ve kaliteli hizmet sunmak kritik hale geliyor. Tüketicinin sabrı azalırken, hız, ucuzluk ve erişilebilirlik talebi artıyor.

Bu değişken ve karmaşık denklemi çözebilmek için perakende sektörü, teknoloji ve dijital dönüşüme yöneliyor. Ancak dijital dönüşüm yalnızca yeni araçlar satın almakla sınırlı kalmıyor; esas mesele, bu dönüşümü kurum kültürüne entegre edebilmekte yatıyor. Büyük ölçekli, çok katmanlı yapılar içinde bu dönüşümü başarıyla gerçekleştirebilmek zorlayıcı olsa da, başarılı örnekler mevcut. Rubik küpünün sırrını çözmek isteyen perakende dünyası için asıl sınav, değişime sadece yatırım olarak değil, bir dönüşüm kültürü olarak bakabilmek oluyor.

Modern teknolojiler, bedenimiz hakkında daha önce hiç sahip olmadığımız kadar detaylı veri sunuyor. Akıllı saatler ve ölçüm cihazları sayesinde ne zaman uyuduğumuzu, nasıl nefes aldığımızı ya da ne kadar hareket ettiğimizi anlık olarak takip edebiliyoruz. Bu veri bolluğu, her ne kadar zaman zaman kaygı yaratıyor olsa da, bireylerin sağlıklarını izleyerek hastalıklardan korunma refleksini güçlendiriyor. Artık sağlık kavramı yalnızca tedaviyle sınırlı kalmıyor; kişiselleştirilmiş erken teşhis, önleyici sağlık hizmetleri ve sağlığın korunması temel beklentiler arasına giriyor.

Yeni dönemde, dijital sağlık çözümleri büyük veri ve yapay zekâ algoritmalarıyla şekilleniyor. Uzaktan muayene sistemlerinden kişiye özel analizlere kadar genişleyen bu yapı, sağlık hizmetlerini erişilebilir, hızlı ve birey odaklı hale getiriyor. Ancak bu dönüşüm, beraberinde veri mahremiyeti ve etik kullanım gibi önemli tartışmaları da getiriyor. Sağlık sektörü, bu dijitalleşmeyle birlikte yalnızca teknolojiye değil, aynı zamanda güvene ve sürdürülebilir yapıya da yatırım yapıyor. Geleceğin sağlık anlayışı, bireyin kendi bedenine dair daha bilinçli ve kontrol sahibi olduğu bir dönemi işaret ediyor.

Türkiye ekonomisinin lokomotiflerinden biri olan otomotiv sektörü, ihracat fazlası veren nadir sektörler arasında yer alıyor. Ancak bu köklü sektör, dünya genelinde büyük bir dönüşüm süreci yaşıyor. Elektrikli araçlara geçiş, yalnızca çevresel kaygılardan değil, aynı zamanda teknolojik gelişmelerin ve değişen tüketici taleplerinin etkisiyle gerçekleşiyor. Geçmişte %30’un üzerinde elektrikli araç oranına sahip olan otomotiv dünyası, fosil yakıtların cazibesine kapılarak içten yanmalı motora yönelmişti. Bugün ise iklim kriziyle birlikte yeniden elektrifikasyona geçiliyor ve bu değişim, sadece kullanıcı deneyimini değil, endüstrinin tamamını yeniden şekillendiriyor.

Elektrikli araçlar, üretim sürecinden satış sonrası hizmetlere kadar tüm değer zincirini dönüştürüyor. On binlerce parçaya sahip geleneksel araçlara kıyasla daha az bileşenden oluşan elektrikli araçlar, yan sanayide ve servis hizmetlerinde yeni dinamikler yaratıyor. Türkiye’nin güçlü olduğu tedarik sanayisi bu değişimle birlikte yeni fırsat ve risklerle karşı karşıya kalıyor. Araçlar artık yalnızca bir ulaşım aracı değil; yapay zekâ destekli yazılımlarla donatılmış mobilite çözümleri hâline geliyor. Yazılımın milyar dolarlık değer yaratabildiği bu yeni dönemde, otomotiv sektörü de teknoloji merkezli yeni bir ekosistemin parçası olmaya hazırlanıyor.

Geleneksel anlayışın aksine, günümüz şirketleri artık yalnızca kâr etmeyi değil, anlam üretmeyi de önceliklendiriyor. Kurumlar, müşterileriyle olan ilişkilerinde sadece ölçülebilir sonuçlar değil, anlamlı deneyimler yaratmayı hedefliyor. Yapay zekanın yükselişiyle birlikte pek çok iş otomasyonla dönüşürken, bu durum aynı zamanda işlerin ne kadar mekanikleştiğini de ortaya koyuyor. Dolayısıyla organizasyonlar, yeni dönemde sadece teknolojiye adapte olmayı değil, insan odaklı yetkinlikleri yeniden tanımlamayı da önemsiyor.

Geleceğin çalışma hayatında başarı, makinelerle rekabet etmekten değil; problem çözme, empati kurma, iletişimi güçlendirme ve önceliklendirme gibi insani becerileri geliştirmekten geçiyor. Yapay zeka, rutin işleri devralırken bizlere kalan alan, daha anlamlı ve öze dokunan bir etkileşim kurabilmek oluyor. Yeni dünya düzeninde iş gücü dönüşürken liderlik anlayışı da değişiyor; çalışanlar yalnızca becerileriyle değil, insani yönleriyle de öne çıkıyor. Yapay zeka çağında insan kalabilmek, en büyük yetkinlik haline geliyor.